اشتباه در یک رابطه
آنجایی رخ می دهد
که می خواهیم کمبودهای مان را
با هوس های یک شبه جبران کنیم…
به زور می چسبیم به آدم هایی که
از آنِ ما نیستند
و از آنِ شان نیستیم…
روزی از همین روزهاست که
آدمِ اصل کاری مان را از دست می دهیم…
همان کسی را که
فکرهای مان به هم نزدیک بود
و خواسته های مان به هم شبیه…
بیش تر وقت ها هم
هر دو همزمان به یک چیز فکر می کردیم…
و اگر یکی از ما حرفی می زد،
آن یکی می گفت:
_ دقیقا من هم همین را می خواستم بگویم
و ما اغلب از این آدم های اصل کاری
عبور می کنیم…
درست مثل خیلی چیزهای اصلِ کاری دیگر…
این اتفاق یعنی
نقطه ی پایانِ تشکیل یک رابطه ی درست….
یعنی همان نقطه ی
گم کردنِ آدمِ اصلِ کاری زندگی…
اضافه کردن نظر