ما برای التیام دادن زخم ها و دردهایمان، وارد روابطی میشویم که آن رابطه زخم ما را شفا دهد، انتظار داریم رابطه ای همچون یک بهشت برین داشته باشیم که هر چیزی را درون خودش شفا دهد، اما این چطور ممکن است رابطه ما سالم و شفا یافته باشد در حالیکه رابطه ما با خودمان عمیقا زخمیست؛
بنابراین برای داشتن رابطه بهشتی باید از جهنم های “خویشتن” هم عبور کرد باید زخم هایمان را خودمان مرهم بگذاریم خودمان مسئولیت زندگیمان را به عهده بگیریم روزی که بهشت را برای خودت ساختی و در آن زندگی میکردی میتوانی یک بهشتی دیگر را هم دعوت کنی در غیر این صورت رابطه خوب یک رویا خواهد بود حتی اگر طرف مقابل تو صدها بار تغییر کند .
سوده هروی
اضافه کردن نظر