یه زمانی ما میریم بهترین رشته

یه زمانی ما میریم بهترین رشته تحصیلی رو انتخاب میکنیم تا روی احساس بی ارزشی درونی سرپوش بذاریم، میجنگیم میجنگیم تا بهش برسیم، “میرسیم” ولی حالمون خوب نیست، یا برای بدست آوردن یک جایگاه اجتماعی سالها زحمت شبانه روزی میکشیم که به اون درآمد و موقعیت برسیم وقتی رسیدیم احساس پوچی میکنیم چرا ؟چون این بازی که درش هستیم اصلا بازی ما نیست، این بازی یکی دیگه است، وقتی مدال اون بازی رو هم میگیریم درونا میدونیم این مال ما نیست و احساس ارزش درونی نمیکنیم
وقتی نخوایم بی ارزشی درونی مون رو ببینیم دوباره سعی میکنیم بریم دنبال یک مدرک بالاتر، یک جایگاه بالاتر، یک مرد با موقعیت بهتر یا یک همسر با خانواده ای بهتر، همش دنبال یکی بهتر هستیم اما “آرامش” نداریم هر کدوم رو هم که بدست بیاریم بازم حالمون خوب نمیشه و این حال بد “هزینه و بهای” سنگینی هست که بخاطر خفه کردن بی ارزشی درونمون میدیم

سوده هروی
دوره عزت نفس تا اعتماد به نفس
دوره جزیره گنج