یه وقتایی به یه جایی میرسی که

یه وقتایی به یه جایی میرسی که میبینی همه دنیا تو رو ول کردن، ریشه تمام اونایی که میشده حتی یک درصد بهش اعتماد کنی هم زده میشه، و تو تنهای تنهای تنهایی، هیچکس نیست پشتوانه عاطفی تو باشه، هیچکس نیست پشتوانه مالی تو باشه و چنان احساس خطر میکنی که انگار از بالای یک پرتگاه تاب میخوری
“حالا چی میشه؟ ”
الان که همه بند های اتصال تو به این دنیا قطع شده پس باید خودت بلند شی و همه کاراتو خودت بکنی و از خودت بپرسی (چی منتظر منه” ؟ ) و وقتی به جهان اعتماد میکنی اتفاقات طوری طراحی میشه و استقلال ما طوری شکل میگیره که میفهمیم اگر اون بندها اونروز قطع نمیشد الان این استقلال شکل نمیگرفت یک سفر قشنگ، ممکنه همراه با چالش باشه اما همون چالش هم نتیجه قشنگ برات میاره

سوده هروی
دوره عزت نفس تا اعتماد بنفس
دوره جزیره گنج
دوره از جدایی تا تعالی