یکی از بزرگ ترین دروغ هایی که ما به خودمان می گوییم این است که مشکلات زندگی مان تقصیر دیگران است اگر آن ها ( این کار را می کردند) آن وقت ما (این مشکل را نداشتیم )
با این کار تقریبا همیشه، سر جای مان در جا می زنیم ما می دانیم که دوست داریم چه کار بکنیم و چه کار باید بکنیم، ولی هنوز کاملا آماده ی انجامش نیستیم، بنابراین دیگران را به خاطر احساس ناراحتی مان سرزنش می کنیم این احساس مان که باید حرکت کنیم و دست به عمل بزنیم، با آرزوی مان برای ایمان ماندن، تلاقی می کند کیسه ی بوکس این گفت و گوی درونی، هر کسی خواهد بود که بتواند در برابر دفاع ما از خویشتن لرزان مان (که روی تخته ی شیرجه ایستاده ولی هنوز آماده ی پریدن نیست)، بایستد
جولیا کامرون
اضافه کردن نظر